Je zielsverlangen

“When you get these jobs that you have been so brilliantly trained for,

just remember that your real job is that if you are free, you need to free somebody else.

If you have some power, then your job is to empower somebody else.” 

~ Toni Morrison

Soms zou ik willen dat ik iets meer teflon had, herken je dat?

Dat je zonder schroom en gêne je goddelijke gang gaat en jezelf dan ook nog een voorbeeld vindt. 

Tijdens een gebedsviering in het klooster in Boxmeer was het onderwerp de pelgrim. Hoe toepasselijk nu ik de laatste tijd over pelgrimage schrijf.

De pelgrim die niets anders bij zich draagt dan een stok en sandalen, aanvaart wat het leven brengt en verder alles geeft om de boodschap te verkondigen. De schamele uitrusting staat symbool voor soberheid en onthechting. 

In het e-book dat ik maakte schrijf ik: “Ooit, in vroeger tijden, leefden mensen in de overtuiging dat ons bestaan een overgave is aan het hogere.

Er waren rituelen, ceremonieën en offers voor allerlei gelegenheden, als dank, aanbidding, verzoek, overgangen, rouw, overgave e.a.”

En verder:

“Volgens het eeuwenoude Indiase gedachtengoed is dharma de taak of opdracht die je meegekregen hebt in dit leven.

Het is een veelomvattend begrip wat zich niet zomaar laat vertalen en waar je mee aan de slag moet om het voelbaar te maken.

Dharma is de wet (wetmatigheid) die maakt dat jij doet wat je doet en het is de bijdrage die jij levert aan het grote geheel.

De sjamanen uit Zuid-Amerika noemen het de missie die we ons moeten herinneren, de heilige overeenkomst die we voor dit leven zijn aangegaan.

Hoe weet ik of ik mijn dharma leef?

Ik begon ermee door mij af te vragen wat ik nou echt wil, wat mijn zielsverlangen is.

Het verlangen van de ziel gaat voorbij ons denkvermogen en het antwoord zal zich geleidelijk aan ontvouwen.  

Tijdens een meditatie realiseerde ik mij een mooi hulpmiddel om mijn zielsverlangen te begrijpen toen ik het kleine meisje in mij ontmoette. 

In mijn manuscript ‘Als ik de ware tegenkom’, schrijf ik erover. 

“De maand was grijs, nat en het werd ook te vroeg donker.

Gedisciplineerd zette ik me voor mijn altaartje. Tapas heet dat. Nee, niet de Spaanse hapjes, maar discipline in het Sanskriet.

Ik ademde een paar keer dieper in en langzamer uit en werd mij weer bewust van mijn lichaam, hier nu zittend op mijn kussentje.

Mijn wervelkolom opgestrekt terwijl ik een gouden energiestroom visualiseerde die vanuit mijn staartbeentje langs de ruggengraat omhoogging naar het topje van mijn schedel en weer terug naar beneden. De wervelkolom is de snelweg naar het oneindige had Paramahansa Yogananda gezegd en al hoef ik niet persé altijd de kortste of snelste route, ik begreep inmiddels wat hij ermee bedoeld heeft.

Nu mijn gedachten minder de overhand hadden zag ik mijzelf hier zitten. Bijzonder toch, dat je jezelf kunt zien zitten? Ook hoorde ik mijzelf heel rustig ademen en ik keek in een oneindige weidsheid van grenzeloze diepe rust en vrede. Ergens op de achtergrond ervoer ik dat het niet meer uitmaakte, de drukte, de verplichtingen, de agenda, het verleden en de toekomst, ik had hier in deze uitgestrektheid levenslang kunnen blijven.

Heel zachtjes werd er op mijn onderarm getikt en voelde ik de aanwezigheid van leven. Naast mij was een klein meisje komen zitten.

Ze zat verlegen schuin achter me en zocht mijn aandacht. Ik keek naar haar, maar ze keek schuchter weg. Ik kon haar gezichtje niet zien, maar ik herkende het meisje wel. Ik glimlachte naar haar en maakte een gebaar dat ze dichterbij mocht komen zitten. Het meisje kroop tegen mij aan duidelijk op zoek naar geborgenheid en liefde.

Ik sloeg mijn arm om haar heen en probeerde te luisteren naar wat ze mij wilde vertellen. 

Naast mij zat ikzelf toen ik nog vrij van alles mijn zielsverlangen leefde.

Terwijl ik naar haar keek realiseerde ik me dat ik haar tijdens het druk zijn met de invulling van mijn leven helemaal was kwijtgeraakt.

Ik keek haar nu echt goed aan en ja, ik was het echt, maar zo ver weg.

Ik trok haar nog iets meer naar me toe, zag haar scheve tandjes die nog niet door een beugel gecorrigeerd waren, het knipje in haar haren, haar grote blauwe ogen en haar lach.

Ik keek het meisje aan en beloofde dat ik haar nooit meer los zou laten. Als een moeder die er volledig voor haar dochter was wide ik naar haar luisteren en begrijpen welk vlammetje er onder al die woorden en verhalen brandt.

De diepste vorm van liefde is de ander je meest oprechte vorm van aandacht geven. Wie is zij en was ik ooit?

Ik zag mijzelf in de speelhoek van de kleuterschool, als prinses op het schoolplein, met korstjes op mijn knieën van het vallen, en wegdromend in visualisaties van verre oorden en bijzondere personages terwijl de juf vertelde uit de bijbel en andere vertellingen met dubbele lagen van intens diepe betekenis en overgeleverde wijsheid.

Thuis verloor ik mij het liefst ongecensureerd en zonder tijdsbesef in het schrijven van verhaaltjes waar ik naar hartenlust bij illustreerde. Hele boekwerkjes vol vertelde ik over het dagelijks leven met al haar eigenaardigheden en details.

Ik ontwierp en naaide stapels poppenkleertjes, sommige best ingewikkeld, andere behoorlijk hip, met knoopjes, ritsen en borduursels.

Het meisje vertelde aan één stuk door en ik merkte hoe ze hunkerde naar een beetje aandacht, respect en erkenning. 

Als er echt naar je geluisterd wordt opent je hart zich als vanzelf zodat je natuurlijke aroma van creativiteit en uniek wezenlijk wezen zich spontaan laat zien. Dit is wie je werkelijk bent.

De zoektocht naar weten wat je écht wilt gaat onherroepelijk samen met begrijpen wie je écht bent.

Het is waarschijnlijk de spannendste en meest avontuurlijke reis die je ooit zult ondernemen”.

Uit: Als ik de ware tegenkom. Pelgrim naar het hart.

Ik begon mij af te vragen wanneer ik als klein meisje het gelukkigst was en dat bleken de momenten waarin ik in pure flow leefde. Als je in een flow bent vergeet je alle tijd en ruimte, je bent volledig hier in het moment. 

Herinner jij je die momenten nog? Probeer niet het perfecte antwoord te geven, wees eerlijk naar jezelf. Was je het gelukkigst als iedereen thuis was en jullie samen dingen deden als t.v-kijken, lezen of pannenkoeken bakken? Of was je helemaal in je element als je buiten struinde in de tuin, door de duinen of het bos? Wie weet vergat je alles als je de wereld om je heen in tekeningen vastlegde of in woorden vatte. Was je graag samen of juist liever alleen op die momenten? Probeer niet het meest gewenste antwoord te geven want dat bestaat niet, dus wees eerlijk naar jezelf. Niemand hoeft jouw antwoord immers te weten.

Klopt het dat waar jij als klein kind van in een flow raakte, dat in essentie nog altijd je hart raakt?

Dat ik in een flow raak als ik iets creëer dat wist ik, maar dat ik er gelukkig van word om dat voor anderen te doen, leerde ik door terug te gaan naar mijn jeugd. 

Door mijzelf daar als jong meisje heel serieus en gedisciplineerd bezig te zien, realiseerde ik mij ook dat ik bereid ben om mijzelf dingen te ontzeggen omdat deze klus geklaard moet worden.

Ik zag dat zelf allerminst als ontzegging waardoor ik mijzelf ook nu toesta om te doen wat ik op dit moment wil.

Nu ik weet dat ik introvert ben (en dat is niet hetzelfde als verlegen of hooggevoelig) begrijp ik bovendien dat ik toen en ook nu uren alleen kan zijn. Dat heb ik jarenlang lastig gevonden, want alleen-gaan heeft nog steeds het stigma van niet sexy en niet geslaagd.

Er is nog een oefening om te ervaren wat je diep van binnen zou willen. Stel reïncarnatie bestaat en je wordt opnieuw geboren, hoe zou jouw nieuwe leven er dan uitzien.

Ga lekker los in je fantasie en laat je niet beperken door tijd en ruimte, door geld, schaamte, andere mensen of aangeleerde ideeën en overtuigingen. In jouw nieuwe leven is alles mogelijk. 

Zo fantaseer ik dat ik in mijn volgende leven vrij kunstenaar word en dat mijn werk barst van expressie. Van dat werk waarvan menigeen op tilt slaat, met commentaren als ‘geklieder’ ‘dat kan ik ook’. Wat die fantasie zegt over mijn huidige leven, daar ga ik eens lekker mee aan de slag.

Ik wens je dat je tijdens je vakantie de tijd neemt voor jezelf en lekker dobbert op deze vragen.

Waarvan raakte jij als jong kind in een flow en hoe wil jij dat jouw nieuwe leven eruit ziet.

Wie ben jij echt en wat is jouw zielsverlangen?

*Als introvert zijn herkenbaar voor je is, dan raad ik je aan om de TedTalk van Susan Cain te beluisteren en haar boek Bitterzoet te lezen.

*Wil je ook eens een paar dagen in stilte op jezelf zijn, dan kan ik je dit klooster aanbevelen. Verwacht geen programma of begeleiding, maar wel de mogelijkheid om antwoorden te horen. 

Luister naar stilte, het heeft zoveel te vertellen.

#yoga #meditatie #bewustwording #spirtueelblogger #schrijven  #kloosterleven