Als je liever luistert dan leest; onderstaande blog heb ik als podcast ingesproken en onderaan bijgevoegd.
‘Waarom ben je opeens zo bezig met heksen en sprookjes, je schreef toch over yoga en meditatie en zo?’, vroeg iemand laatst.
Dat klopt, sterker nog, begin dit jaar heb ik mijn luisterboek ‘Yamas & Niyamas’ online gezet en niet veel later begon ik enthousiast aan (weer) een cursus Bhagavad Gita.
Maar er miste iets en dat ontbrak er eigenlijk altijd al.
Je zou het kunnen negeren, het anders kunnen interpreteren of hopen het toch ergens te vinden, maar het is er niet, ‘ZIJ’ is er niet.
En hoewel al die wijsheid die duizenden jaren staande is gebleven wonderschoon en voedend is, ontbreekt ZIJ.
Dus ik ging op zoek en begon bij Shakti, de grote Godin. Zonder haar zouden jij en ik hier immers helemaal niet zijn, hoefden we ons niet druk te maken over ontbossing, vervuilde zeeën of Co2, want dat alles zou dan helemaal niet bestaan. Niets zou er zijn zonder haar, helemaal niets.
Het hij-element zou een beetje ongeïnspireerd rondzwerven in het universum.
Shiva zonder Shakti is niets en andersom kan Shakti weinig zonder Shiva.
Ik reisde door Schotland en raakte nog meer geïnspireerd, want daar is, net als in Ierland, Wales en Engeland het mystieke en spirituele van de voorchristelijke tijd veel beter bewaard gebleven dan bij ons.
En zo begon ik erover te lezen en kwam al gauw bij sprookjes waarin vooral oude vrouwen de elementen van onze oer-godinnen in zich dragen.
Met name het sprookjespersonage Vrouw Holle blijkt terug te voeren te zijn naar de machtige voor-Germaanse oergodin, de clanmoeder uit het oude Europa. Ze is groot en invloedrijk en het toonbeeld van wijsheid. Ze is de godin van vruchtbaarheid, geboorte en dood, en daarmee over reïncarnatie en de wetten van karma.
Ze gaf haar naam aan Holland, maar wie (her)kent haar nog?
Inmiddels lachen we om sprookjes als kinderlijk naïef en hebben we geleerd dat oude vrouwen in dit soort vertellingen lelijke heksen zijn, met wratten en haren op hun kin, die niet veel goeds van plan zijn en ergens aan de rand van het dorp in hun vreemde huisjes allerlei kruidenmengsels bereiden waarmee ze heel veel kwaad aanrichten.
‘Ach nou ja’, zul je denken, ‘het zijn maar sprookjes’, maar daarmee doe je HAAR tekort. Door vertellingen, of het nou sprookjes, mythen, sagen, religieuze- of volksvertellingen zijn, gaven wijze mensen kennis en wijsheden door.
Het feit dat HAAR rol moedwillig is veranderd en vaak zelfs uit de belangrijke geschriften en tradities is verwijderd heeft verstrekkende gevolgen die we als samenleving tot op de dag van vandaag nog voelen.
Hier in mijn heksenhuisje sta ik te roeren in een grote kookpan totdat ik het tegengif heb gevonden waardoor Yang en Yin niet langer schiften en zonder verlies van identiteit het aroma van vrede en eenheid verspreiden. Dan zet ik met een kraak het raampje van mijn slaapkamer open, klop mijn dekbed uit zodat het op aarde sneeuwt en de natuur zich kan terugtrekken en bezinnen.
Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen.
Leestip: Godinnen van eigen bodem door Ineke Bergman. Niet meer te koop, maar wel te leen in de bibliotheek.