2 Februari is voor mij in de eerste plaats de verjaardag van mijn moeder.
Dit jaar wordt ze 93 jaar.
Hoewel inmiddels zittend in een rolstoel
en in veel afhankelijk van hulp is ze geestelijk nog helemaal bij.
De weersomstandigheden rond mijn moeders verjaardag beperken zich in mijn beleving, misschien onterecht,
tot donker, grijs, stormachtig en met hevige plensbuien.
Jaren geleden zelfs viel er op die dag een flink pak sneeuw
waarna enkele struiken een korte periode van vorst niet overleefden.
Imbolc
Toch staat 2 februari bekend als Imbolc (uitspraak immolc), het van oorsprong Keltische feest, dat gevierd wordt omdat de lente, de wedergeboorte, aanstaande is. De datum markeert het midden tussen de wintersolstitium en de lente-equinox.
Imbolc betekent o.a. ‘in de buik’ en vertelt over de zaadjes die in de buik van Moeder Aarde bevrucht worden en gaan kiemen. De dagen beginnen te lengen en het zonlicht wordt sterker, waardoor de eerste krokussen en sneeuwklokjes opgewekt hun kopjes boven het veld uitsteken.
Het ‘in de buik’ staat ook voor de ooien (schapen) die drachtig zijn en binnenkort hopelijk gezonde lammeren ter wereld zullen brengen die gevoed gaan worden met krachtgevende oimelc, ooimelk.
Wereldwijd zijn er vele variaties bekend van ploeg- en zaaifeesten die rond deze datum plaatsvonden.
De christelijke kerk heeft er alles aan gedaan om deze heidense* wijsheid en gebruiken uit te roeien waardoor er helaas veel verloren is gegaan al is er ook het een en ander overgegaan en opgenomen in christelijke feesten en tradities.
Tegenwoordig lopen we even de supermarkt in om eten te kopen, maar voor de industrialisatie was het belang van een goede oogst voelbaar voor ieder mens. En dus vonden er rituelen plaats en gebeden. Werden goden aangeroepen en werd onze afhankelijkheid, verbinding en ons respect voor Moeder Aarde diep ervaren. Het Heilig Huwelijk tussen de Hemelgod en Moeder Aarde werd gevierd en tijdens het rituele zuiveren werd de levenskracht in de natuur opgewekt zodat de zaden optimaal zouden ontkiemen.
Het Latijnse woord ‘februare’ betekent ‘ritueel reinigen’ en van oudsher was februari de maand van de grote schoonmaak.
In veel tradities en culturen is de periode na de donkere maanden een tijd van reiniging.
Binnen ayurveda* bijvoorbeeld wordt een monodieet aangeraden op basis van rijst en mungbonen, kitchari. (link naar mijn blog).
*Het woord heidens gebruik ik niet graag aangezien het de negatieve betekenis heeft van onderontwikkeld en zonder waarheid.
Voor-christelijk is accurater.
*Ayurveda is de eeuwenoude wijsheidsleer en geneeskunde uit India
Brigida
Imbolc wordt ook het feest van Brigida (Brighid, Bride, Bridgit) genoemd. Zij is één van de belangrijkste Keltische godinnen en kent vele kwaliteiten. In Europa is deze grote oergodin grotendeels vergeten, maar in Ierland is haar aanwezigheid nog altijd voelbaar in heilige bronnen, beekjes, bomen en stenen. Zo is zij de godin van de vruchtbaarheid, van wijsheid, poëzie en heling. Ze is de beschermvrouwe van de oogst en brengt het licht na de donkere winter. Licht dat zo hard nodig is voor het nieuwe leven en dus goede oogsten. Het vuurelement dat met haar verbonden is heeft als kwaliteit dat het zuivert en zo is zij ook de godin van reiniging.
Heel veel later zou Brigida een christelijke non worden en zelfs een heilige. Ook zou de katholieke Maria Lichtmis aan deze datum verbonden worden.
Rieten kruizen, de zogenaamde Bridgit Crosses, werden gevlochten (leuke inspiratie voor workshops en rituelen) en binnenshuis en in stallen gehangen om de gezondheid van mens en dier te beschermen. Op de website van The National Museum of Ireland is daar leuke informatie over te vinden. Link.
Ik houd van deze verhalen die vertellen over een groter verhaal, over dieper weten en over hoe wij samen in verbinding het leven in alles zijn. Vertellingen die niets te maken hebben met het macho wapengekletter waarin we al eeuwenlang bekneld zitten en dat nog nooit iets werkelijk groots gebracht heeft.
Ik wens je dat jouw reis je mag voeren naar wijsheid, inzicht en transformatie xx