Stil

Lieve allemaal,

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik was er vanochtend even stil van. Een paar tranen gelaten, want ... waar zijn we nou in beland met z'n allen? Wat zijn we aan het doen? Ik ben het even kwijt, jullie misschien ook?

Want ja, we blijven met z'n allen binnen, want ja, we moeten zien te voorkomen dat de IC's overladen worden met patiënten.

En je moet er trouwens niet aan denken dat je daar zelf komt te liggen met zo'n zuurstofmasker op.

Maar tot 1 juni?

Oké even los van het financiële aspect, waarom slaat de hele wereld nu wél op tilt en niet om het feit dat we inmiddels in zo'n 40 jaar tijd de hele voedselketen verziekt en verwoest hebben? Hoe kan het dat we in diezelfde periode dieren zijn gaan misbruiken en behandelen als minderwaardig en goedkoop product voor ons genoegen?

Oké, oké, we moeten binnen blijven dat vind ik zelf ook, maar misschien herken je het wel (en nu glimlach ik hoor), want ik was het even helemaal zat, al die positieve praatjes en quotes. Heb ik zelf ook gedeeld, maar vandaag effe niet!

En iedereen die nu opeens uit alle macht online coaching, lessen en cursussen begint te delen ... ja ik weet, het is de toekomst en sterker nog, ik loop al maanden te verkondigen dat ik het zelf aan ga bieden, maar vandaag effe niet!

Dus ik zet alle social gedoe uit en ga naar binnen. Nou ja, thuis ben ik al ... maar ik ga naar binnen in mijzelf.

M'n grote sloffen aan, een dekentje om en in stilte zitten.

Hier heb ik maanden naar verlangd, maar durf ik het aan?

Gewoon te 'ZIJN', te zijn met wat er is en wat er niet is.

Liefde, Hanneke