Schoentjes met een verhaal

Deze foto maakte ik van een lief aquarel dat in mijn apparatementje in Barcelona hing.

 

Langzaam maar zeker kondigde het einde van de zomer zich aan. Je kon het aan alles merken.

Zo werd het vroeger donker, vielen er al bladeren van de bomen, stond de zon duidelijk minder hoog aan de hemel,

was de buitengeur zwaarder en werden er inmiddels in razend tempo heel wat spnnenwebben gesponnen.

Van die zilveren ragfijne draden precies op ooghoogte die dan breken en in je wimpers blijven hangen.

 

Maar toch, die dag zou het opnieuw een hete droge dag worden.

Ze was vroeg wakker. Door de warmte, en ook doordat ze met haar benen verstrikt was geraakt in de klamboe waardoor de fijnmazige stof nu ook op haar schouders en gezicht plakte. "Ik moet eens een grotere kopen", dacht ze, "zo'n ruime vierkante rondom het bed".

 

Vanwege de hitte was ze gisterenavond op een sprei op de grond gaan liggen. Haar trots. Een prachtig doorgestikte en met paisleypatroon geprinte tweepersoons sprei die ze uit India meegesjouwd had.

Ze was op haar rug gaan liggen, armen en benen gespreid en had zich overgegeven aan het luisteren naar de yoga nidra van haar favoriete leraar. Maar het was haar niet gelukt om de hele tijd wakker te blijven en ergens midden in de nacht had ze zich, slaapdronken, toch maar in bed gedrapeerd.

 

Niet heel veel later werd ze wakker van een klapperend rieten luik en van die klamboe dus die begon te irriteren.

Dus hop uit bed, de terrasdeuren en luiken open. He lekker! Welkom nieuwe dag!

Een licht briesje streek over haar huid en op de daken lag een laagje ochtenddauw.

De zon piepte net over de rand van het dakterras en tipte op het hoofd van Ganesha.

Ganesha de god met het olifantenhoofd die de obstakels op je pad helpt verwijderen en die je bijstaat tijdens reizen en veranderingen in je leven.

 

Veranderingen ... tja. Ongewild en onbedoeld had ze weer de boel om moeten gooien. Nee, nu even niet aan denken. De positieve kant, weet je nog?

 

Zo 'sochtends vroeg was haar geest heel helder en creatief ook. De meest prachtige volzinnen rolden over elkaar heen, maar als ze die dan een paar uur later op wilde schrijven leken ze grotesk en volledig over the top.

 

Ze had die middag een afspraak en speciaal daarvoor had ze die blauwe designer jurk meegenomen.

Zo'n jurk die alleen op hete dagen kon en als je zin had om blikken op je gericht te krijgen.

Ze had 'm dus zelden aan, want ja, heel veel meer dan een niet aftekenend slipje kon je er niet onder dragen.

Maar goed, welke schoenen draag je daar nou bij?

Eigenlijk ging ze het liefst op blote voeten, dansend op het leven en het Mediterrane klimaat. Hoeveel meer had je nou nodig?

Maar ja, ze zat hier hartje stad, dus toch maar op zoek naar iets onder haar voeten dus.

 

Ze sloot de hoge houten kraakdeur achter zich en liep de stad in. De wir war van smalle straatjes achter de kathedraal van het middeleeuwse centrum was zojuist schoongespoten en voelde daardoor fris en koel aan. Toeristen waren er nog nauwelijks op dit uur van de dag en alsof ze niemand wilde laten merken waar haar favoriete ontbijttentje was, schoot ze snel door de steegjes heen.

Veel had ze niet nodig en ze paste haar ontbijt het liefst zoveel mogelijk aan de plaatselijke bevolking aan, al kon ze maar niet wennen aan het dopen van haar media luna in de koffie.

 

"Ola guapa", hoort ze een vrouwenstem achter zich zeggen, en terwijl ze zich omdraait kijkt ze in het verweerde rimpelige gezicht van een oude zigeunerin. Om haar linker onderarm draagt ze een mandje met bloemetjes en met haar andere hand reikt ze een bloemetje aan.

"Non gracias", bedankt ze de oude vrouw snel. Maar als ze door wil lopen gaat de vrouw voor haar staan en kijkt haar met donkerbruine ogen doordringend aan.

"Er leeft een verhaal in jou", zegt ze,"er leeft een verhaal in ons allemaal. Maar niet iedereen kan het 'lezen' en niet iedereen wil het vertellen.

Vertel het! Het is het verhaal van vrouwen, het verhaal over vrouwen. Het is nú de tijd waarin de vrouwelijke energie weer zal moeten stromen.

De Wilde Vrouwelijke energie, deze Oerenergie, die zowel mannen als vrouwen in zich dragen is te lang onderdrukt en veracht geweest.

Alles in het universum wéét dat deze omslag nú gemaakt kan worden.

Breng je aandacht naar binnen zodat je je op die frequentie zult afstemmen. Laat alle concepten en ideeën los van hoe het was en hoe het zou horen, het zijn alleen maar belemmeringen. Zet je beide voeten op Moeder Aarde en weet dat zij je draagt, altijd. Vertel het! Ciao mi amor".

 

"Herinner je je trouwens dat schoenenwinkeltje nog? Koop daar goudkleurige sandaaltjes, met van die gevlochten bandjes en verfijnde gespjes.

De sandaaltjes die je moeder ooit voor je kocht toen je nog vrij van alle verhalen van anderen danste op de muziek van het orgelmannetje en vertrouwde op de overvloed van het leven".

 

Beduusd keek ze naar haar voeten. "Hoe kon die vrouw nou weten dat ze schoenen wilde kopen?"

En terwijl ze opkijkt is de oude zigeunerin al verdwenen.

 

Een verhaal ... hét verhaal. Waar dan? Hoe? Ze loopt de koele basiliek in, gaat op een kerkbankje zitten en sluit haar ogen.

 

* Volgens Chua K'a zijn de voeten het gebied waar zich onze angst om te ZIJN, om jeZelf te zijn, bevindt.

Chua K'a is bodywork dat haar oorsprong vindt in massage- en zelfhelende technieken die Mongoolse krijgers ten tijde Dzjengis Khan toegepast zouden hebben.