Binnenkort publiceer ik mijn 3e boek, ‘QUIET YOGA over yin yoga, restorative yoga, yoga nidra en het ontstaan van moderne yoga’.
Voorin het boek schrijf ik dat ik dit boek opdraag aan al mijn trouwe cursisten in de Zaanstreek die jarenlang mijn lessen volgden.
Marise Courant - (klinisch-) psycholoog en psychotherapeut te Amsterdam - is een van hen en ik vroeg haar een voorwoord te schrijven. Ze stuurde mij het volgende, waaraan ik in eerste instantie twijfelde of zoveel loftuitingen wel nodig waren, maar ze overtuigde mij en dus presenteer ik het hier graag.
📝📚🖌️
Mijn eerste reactie op de vraag van Hanneke Norbruis om een voorwoord voor haar boek Quiet Yoga te schrijven was “wat eervol!”.
Toen wist ik nog niet eens dat ze dit boek onder andere aan mij heeft opgedragen; ik ben namelijk een van die vele trouwe cursisten die haar lessen jarenlang met groot plezier heeft gevolgd.
In haar voormalige yogastudio verstond Hanneke de kunst om in haar lessen een sfeer van warmte, zachtheid, veiligheid, harmonie en respect
te creëren. Wars van oordelen, laat staan veroordelen. Ze straalde een enorme bevlogenheid, enthousiasme en plezier uit en gaf blijk van een zeer brede kennis en enorme kundigheid. Met daarbij haar warme, melodieuze stem en haar rustige manier van praten ging het bij mij (controlfreak die ik ben) bijna als vanzelf om mij in vertrouwen over te (durven) geven en de regie en controle los te laten.
Ze lardeerde de lessen op een fijne, subtiele, goed afgestemde wijze, met humor en met (een voor mij inzichtgevende en boeiende) uitleg over de oefeningen. Haar brede interesse in alles wat met yoga te maken heeft, haar grote nieuwsgierigheid en drang om zich telkens verder te ontwikkelen en het delen van haar kennis, simpel gezegd, spatten ervan af.
Hanneke toonde een vanzelfsprekende aandacht en belangstelling voor de uniekheid van elke cursist. Tevens vond ik het bijzonder hoe ze mij liet ervaren dat het absoluut niet om presteren en competitie ging. Hoe groot hierin het contrast met onze hectische samenleving, gericht op perfectie, prestatie en competitie.
In mijn drukke bestaan, gezin met jonge kinderen met een nagenoeg fulltime baan, was de zaterdagochtend-les van Hanneke heilig, hoezeer het soms verleidelijk was om die wekker een keer niet te zetten.
Mijn vele ‘moet’-lijstjes, mijn negatieve gedachten m.b.t. waarin ik die week weer eens was tekort geschoten c.q. wat ik anders had moeten doen, verdwenen in de les als sneeuw voor de zon.
Tot de dag van vandaag blijft het mij boeien dat ik na elke les enerzijds een diep innerlijk gevoel van ontspanning en rust ervaarde en anderzijds een enorme kracht, energie en flexibiliteit, zowel fysiek als mentaal.
Hannekes vraag aan mij was vooral om dit voorwoord als professional dus als (klinisch-) psycholoog-psychotherapeut te schrijven.
Haar twee -interessante- vragen aan mij betroffen in hoeverre ik raakvlakken zie tussen psychotherapie en yoga en in hoeverre rust ook een belangrijk ingrediënt is.
Belangrijk om te vermelden is dat ik hier geen onderzoek naar heb gedaan en hetgeen ik hieronder schrijf enkel voortkomt uit mijn eigen ervaring en ideeën, precies zoals Hanneke het mij ook vroeg.
Allereerst meen ik overeenkomsten te zien in zowel attitude als functie tussen een yogadocent en psycholoog.
Om het toe te spitsen op Hanneke en mijzelf: waar zij in uitmuntte streef ook ik er telkens naar een sfeer te creëren van rust en vriendelijkheid, vertrouwen en veiligheid, waar ruimte is voor een open, niet veroordelende wijze van samen-werken. En waarin ik de ander tracht te helpen om uiteindelijk tot persoonlijke ontwikkeling c.q. groei te komen.
Evenzo zijn er m.i. raakvlakken in de te bewerkstelligen doelstellingen. Zoals het verkrijgen van een gezonde balans tussen mentaal, emotioneel en fysiek welzijn. Het bewerkstelligen van innerlijke rust, van zelfcompassie en het versterken van autonomie, waaronder het bewust worden van eigen wensen en grenzen, deze te respecteren en ernaar te (durven) handelen. Het vergroten van inzicht in jezelf (‘wie ben ik’) en wat je waarden en gekozen levensrichtingen zijn ( ‘waar sta ik in het leven” en ‘waar wil ik naartoe?’).
In mijn eigen praktijk zie ik, toenemend, mensen, van elke leeftijd, maar zeker de jongere generaties, die gebukt gaan onder de vele eisen die de huidige, jachtige maatschappij aan ze stelt, waarbij o.a. presteren, perfectionisme, individualisme, en hedonisme hun tol eisen. Ze geven aan mentaal en fysiek uitgeput te zijn. Bijkomende klachten zijn vaak chronische vermoeidheid, gebrek aan energie, slecht slapen, piekeren. En zoals tegenwoordig vaak wordt gezegd ‘hoofd is altijd vol’, last van ‘overprikkeling’, en een grote moeite met aandacht en concentratie. Evenzo angst- en/of, dwangklachten, emotie-regulatieproblemen (prikkelbaar, snel huilen). Ze geven aan dat er zoveel ‘moet’, dat ze aan alle verwachtingen willen (moeten) voldoen en dat als dat niet allemaal –n.b. 100%- lukt, het je eigen ‘domme schuld’ is. Bovendien is een negatief zelfbeeld vanuit gevoel van falen een vaak voorkomende klacht.
Ook al verschillen de methodieken tussen yoga en psychologie om bovenstaande te bewerkstelligen in belangrijke mate, toch juich ik het altijd van harte toe als de patiënt ook yoga beoefent of stimuleer ik het te gaan doen. De combinatie van psychologie- en yogatechnieken is immers een prachtige en bijzondere combinatie.
Marise Courant - (klinisch-) psycholoog en psychotherapeut te Amsterdam.