Wisdom Rising

Op blote voeten schuifelen we de prachtige yogazaal binnen. We pakken een meditatiekussen en zoeken ons plekje.

Het is vol in de zaal, eigenlijk te druk, maar ik heb inmiddels geleerd om mijn eigen ruimte te behoeden en niet te veel gesprekjes binnen te laten komen.

Ik ben hier immers voor Lama Tsultrim Allione die ik al jaren volg en vandaag wil ik haar horen vertellen over haar nieuwste boek 'Wisdom Rising: Journey into the Mandala of the Empowered Feminine'.

In het midden van de zaal staat een altaartje waarop een rode, groene, blauwe en gele zijden katha (stof) gedrapeerd zijn met in het centrum de witte kleur. Het representeert de mandala van heelheid met een middelpunt en vier richtingen, die we in onze beoefening kunnen gebruiken als blauwdruk om onszelf en de wereld om ons heen te begrijpen. Op elke windrichting staat een bronzen beeldje van één van de Dakini's.

In de Tibetaans Boeddhistische traditie zijn Dakini's dansende hemelse belichamingen van de vrouwelijke wijsheid . Dat zijn niet enkel mooie vertellingen uit een ver verleden, Dakini's laten nog altijd van zich horen en zijn hun eigenschappen en kwaliteiten niet verloren.

The Mandala of the Five Wisdom Dakinis

Met dit boek hoopt de Lama ons te kunnen inspireren om de vrouwelijke helft in het evenwicht van yin en yang haar oorspronkelijke bestaansrecht terug te geven. Want net als in religies en culturen in de rest van de wereld is in Tibet de heilige vrouwelijke energie zorgvuldig onderdrukt.

De grotendeels patriarchale samenlevingen hebben al het vrouwelijke inclusief Moeder Natuur eeuwenlang met weinig respect behandeld en haar systematisch verwaarloosd. Dat is niet alleen dikke pech voor vrouwen, het heeft desastreuze gevolgen voor alles in, op en rondom deze planeet zoals we inmiddels weten.

Aan het einde van de middag ontvangen we een transmissie in de Mandala van de Vijf Dakini's.

Ach wat kun je verwachten in zo'n zaal vol mensen, terwijl ik niet dichtbij de Lama zit en zou je niet al ervaring moeten hebben?

Toch laat ik het stemmetje in mijn hoofd los. Dat stemmetje wat mij wil behoeden voor gevaar, teleurstelling, overmoed en spiritual bypassing.

Dat stemmetje dat vreest voor verandering is ook het stemmetje dat als de dood is dat ik dat ene poortje zal vinden, het zal openen en god weet waar ik dan terechtkom. Als we iets graag willen is het verandering en als we ergens bang voor zijn is het verandering.

Ik sluit mijn ogen, laat alle mitsen en maren los en geef me over aan shradda, het vertrouwen, dat het allemaal goedkomt, en ik onderga de transmissie met een open hart.

Die avond als ik in slaap val zie ik haar haarscherp voor me, vibrerend in intens heldere kleuren, een levensgrote Dakini.

Ze draagt een cirkel van vuur om zich heen en de hitte die ze uitstraalt is zo hevig dat ik het in mijn hele lichaam voel branden.

Het zweet breekt mij uit maar er lijkt geen weg meer terug.

De Dakini is volledig naakt, al draagt ze een ketting van botten om haar nek. In de holte van haar elleboog houdt ze een staf terwijl ze in de hand van de andere arm een gebogen mes omhoog heft waarmee ze door de dualistische fixatie snijdt.

Als ze één been optilt, kijkt ze mij woest aan terwijl ze haar tong ver uitsteekt en er bloed uit haar mond gutst.

Ze is wild en beangstigend maar ik kan niet gillen. Sterker nog, er komt geen enkel geluid uit mijn mond, omdat dat wat ik ervaar niet in woorden te vangen is en stiekem wil ik ook helemaal geen hulp. Mijn geest is ongekend helder en in het intens heldere licht voel ik mij vederlicht.

Ik weet dat ik op dit moment sterf en er vloeit een zoete adem van berusting en overgave door mij heen, het is goed zo.

Ze pakt mijn hand en net op het moment waarop wij samen de oneindig onbegrensde weidsheid van onvoorwaardelijke liefde in zullen dansen, bedenk ik mij. Er staat mij nog iets te doen, ik kan dus helemaal niet weg. Ik moet terugkomen, er zit niets anders op.