Het verhaal gaat dat zij, Shakti, in haar wereldse belichaming als Sati en vervolgens geïncarneerd als Parvati,
zich wilde bevrijden van de ketenen van hoe het hoort zodat ze haar vurige wens kon volgen.
Parvati wilde namelijk dolgraag de hoogste berg beklimmen, in haar eentje wel te verstaan.
De afkeurende meningen en de meewarige blikken nam ze op de koop toe en sterkten haar zelfs in haar verlangen om dat topje van die berg te bereiken.
Het was immers geen impuls en ze had zich er jaren op voorbereid.
Dus op een dag, toen er weliswaar sneeuw lag en sluiers de top van de berg in nevelen hulden, trok ze de deur achter zich dicht en ging op pad.
Het werd een uitdagende tocht met heel wat momenten waarop ze twijfelde of ze terug zou gaan, zich de adviezen van leraren, maar ook de afgunst van anderen herinnerde.
Vaak, wat zeg ik, meestal moest ze zichzelf moed inpraten of wilde ze liever halverwege de berg rustig in het zonnetje blijven zitten,
‘laat mij hier maar dit is ook goed genoeg’.
Soms waren de nachten kort of sliep ze 's ochtends te lang uit en mopperde ze omdat ze zichzelf te middelmatig vond.
Dan weer omarmde Moeder Natuur haar met haar oneindig mooie schoonheid en droeg Moeder Aarde haar als ze doodmoe een schuilplaatsje zocht.
En dan, opeens leek het wel, staat Parvati daadwerkelijk bovenop de berg!
De zon lacht naar haar en knipoogt bevestigend terwijl het blauwe uitspansel een elegante buiging maakt uit diep respect.
Nu kan Parvati alle richtingen uitkijken; noord, zuid, oost, west, beneden en boven en haar blik is helder, bijna doordringend.
Alles wat daar onderaan die berg was aan drukdoenerij, bekvechten, angst, ellebogenwerk, ellende vanwege geld, bezit en macht …
dat alles is nu zo ontzettend ver weg en absoluut niet de habitat waar zij onderdeel van wil zijn.
Shailaputri heet ze nu, de dochter van de berg, want als je wordt wie je bent zal je degene die was achter je laten.
Uit: Als ik de ware tegenkom - Hanneke Norbruis
#InternationaleVrouwendag 2024