Het verhaal gaat dat een professor die zich verdiept had in spiritualiteit, wijsheid en Zen-Boeddhisme, op bezoek ging bij een zeer gerespecteerde Zen Meester.
De professor zetelde zich bij de Zen Meester en begon te praten.
In de tussentijd bereidde de Zen Meester de thee en begon deze rustig in de kommetjes te schenken.
Hij schonk en schonk, tot de rand en er zelfs over heen en toch bleef hij schenken.
De professor keek er onthutst naar en reageerde uiteindelijk 'Stop, ho, het kommetje is vol, er kan niet nog meer bij!'
'Inderdaad', reageerde de Zen Meester 'datzelfde geldt voor uw geest. Hoe kan ik u onderwijzen in Zen als u al helemaal vol zit?'.
Meestal worden we zo jn beslag genomen door onze gedachten, meningen, concepten, herinneringen en overtuigingen, dat er geen ruimte meer is voor nieuwe of andere informatie. En doordat het zo vol is in ons hoofd zijn we niet in staat om te luisteren. Luisteren naar de stem in ons, de stem van onze ziel (het nada geluid).
Deze video maakte ik jaren geleden. Inmiddels is er (vooralsnog?) geen tijd en ruimte om mij verder te verdiepen in thee en theeceremonies.