In een grote tempel in Sulothai Thailand stond ooit een enorm groot en antiek boeddhabeeld van klei.
Hoewel het niet het mooiste en knapst gemaakte werk was, werd het al meer dan 500 jaar goed onderhouden en was het symbool geworden voor een lang leven.
Hevige stormen, verschillende heersers en vijandige legers hadden elkaar afgewisseld, maar de Boeddha doorstond alles.
De monniken die de tempel verzorgden zagen dat het beeld scheuren begon te vertonen en op korte termijn opgeknapt zou moeten worden.
Na een periode van behoorlijke droogte en hitte was een van de barsten zo wijd geworden dat een nieuwsgierige monnik met een zaklamp naar binnen kon gluren.
Het licht dat teruggekaatst werd was helder goud.
Binnenin het oude beeld van klei ontdekten de monniken een van de grootste en meest stralende gouden Boeddhabeelden ooit gemaakt.
Inmiddels trekt de gouden Boeddha drommen toegewijde pelgrims.
De monniken geloven dat dit schitterende kunstwerk in klei bedekt bleef om beschermd te blijven in tijden van onrust en conflict, en uiteindelijk waren de bewoners van het dorp de gouden Boeddha binnenin helemaal vergeten.
De gebeurtenis vormt een prachtige metafoor voor onszelf.
Meestal handelen wij uit gewoonte en vanuit een (zelf) beschermende laag en zijn we vergeten dat er zich onder die laag onze gouden Boeddha bevindt, onze ware identiteit, our Buddhanature.
En zo, menen Boeddhisten, op het moment dat je het mooie, het goede in jezelf ziet (herkent), kun je het ook in alle anderen zien."
De boeken en dharmatalks (lezingen/uitleg van de leer van Boeddha, het Boeddhisme) van Jack Kornfield zijn al jaren een inspiratiebron op mijn yogapad en kan ik je van harte aanbevelen.
Kornfield verstaat de kunst van het vertellen met heerlijke (Joodse) humor, down-to-earth statements, mindfulness beoefening en spirituele hoogtepunten.
* Het beeldje van de liggende Boeddha kreeg ik toen mijn yogastudio in Zaandam 5 jaar bestond.